શ્રી દ્વારકાધીશ ભાગવત ગીતા ભાગ - 7

ભાગ - 7

તેણીએ શ્રી કૃષ્ણનું ક્રોધિત સ્વરૂપ જોયું અને ભયથી સ્તબ્ધ થઈ ગઈ. ખબર નથી, તે તેના ભાઈનું શું કરશે. ઘણી આશંકા હતી પણ બોલવાની હિંમત નહોતી. રુક્મીનો રથ સલામત રીતે આગળ નીકળી ગયો છે.શ્રીસંદર્શન રાજાઓ સાથે યુદ્ધમાં વ્યસ્ત હોવા છતાં આ જોયું. એકલવાયા રુક્મીનો રથ - તેની સેના યાદવ નાયકોથી ઘેરાયેલી હતી. રુક્મી એકલા શ્રી કૃષ્ણનું શું કરી શકે, પરંતુ રાજાઓને હરાવીને બલરામજીએ ભાગતાની સાથે જ પોતાનો રથ વધાર્યો. 'છ! તમે શું કર્યું? ક્યાંક આપણા સ્વજનોનું આ રીતે અપમાન થાય છે? મિત્રને નીચ બનાવવો એ તેની હત્યા કરવા જેવું છે.' શ્રી કૃષ્ણ રુક્મીને રથમાં બાંધીને ચાલવા જ રહ્યા હતા ત્યારે વડીલનો રથ આવ્યો. તે રથમાંથી નીચે ઉતર્યો અને નાના ભાઈને સ્નેહથી ઠપકો આપ્યો અને રુકમી ખોલવા લાગ્યો - 'શ્રી કૃષ્ણ, તેં સારું ન કર્યું, તમે આ કરવા માંગતા ન હતા, તને શું થયું કે તું ગુસ્સામાં લડવા આવ્યો. છેવટે તેઓ અમારા સગા બની ગયા છે.'

 રુક્મી બંધનમાંથી મુક્ત થઈ. માથું નમાવીને તે પાછો ફર્યો. તેણે એક શબ્દ પણ ન બોલ્યો. હવે શું કહેવાનું બાકી હતું. શ્રી કૃષ્ણચંદ્ર પણ માથું નમાવીને મોટા ભાઈની નિંદા સાંભળતા રહ્યા.

 'કન્યા, બીજું કાંઈ ન વિચાર' રુક્મિણી તરફ જોયા વિના નીલામ્બર ધારીએ કહ્યું - 'ક્ષત્રિયોનો ધર્મ બહુ નિઃસ્વાર્થ હોય છે. યુદ્ધમાં સામસામે આવે ત્યારે ભાઈ પણ ભાઈને મારી નાખે છે. એમાં જે કંઈ થયું તે ભૂલી જાઓ. રુક્મિણીજી શરમાઈને સંકોચાઈ ગયા - 'વડીલો ખૂબ જ પ્રેમાળ છે અને તેઓ જગદીશ્વર હોવા છતાં મોટા ભાઈનો આદર કરે છે' આ નમ્રતા-સ્નેહથી તેણીને આશ્વાસન મળ્યું, તે અભિભૂત થઈ ગયા. શ્રીસંદર્શનના સંકેત પર દારુકે રથને વધાર્યો. યાદવ મહારથીઓના રથ આગળ વધી રહ્યા હતા. અનંત શક્તિવાળા ભગવાન સંકર્ષણ રક્ષક બનીને ચાલતા હતા અને હવે દુશ્મનો ક્યાં હતા. હવે તે વાદ્યનો અવાજ કરતી સરઘસમાં કન્યા સાથે પરત ફરી રહી હતી.

રુક્મીએ થોડે દૂર ચાલવું પડ્યું. શ્રુતર્વ પોતાનો રથ લઈને આવ્યો. તેણે રુક્મીને રથમાં બેસવા વિનંતી કરી- 'તમારી રાજધાની પણ મારું શહેર છે, જો તમારે કુંદિનપુર ન જવું હોય તો ત્યાં આવો' રુક્મી તેની સાથે તેના શહેરમાં ગઈ. બીજે જ દિવસે યોગ્ય જગ્યા શોધીને તેણે નવા શહેરનો પાયો નાખ્યો. તે શહેરનું નામ ભોજકતપુર હતું. રુક્મીએ દક્ષિણ પ્રદેશને પોતાની રાજધાની બનાવીને શાસન કરવાનું શરૂ કર્યું. તેમના પિતા મહારાજ ભીષ્મક અને બાકીના ભાઈઓ કુંદિનપુરમાં રહ્યા. મગધરાજ શિશુપાલ અને તેના સાથીઓ સાથે પરત ફર્યા હતા.

  વિદર્ભમાં કોઈ નારાજ નહોતું. મહારાજ ભીષ્મક ચિંતિત હતા પણ રુક્મીનો ઉદ્ધાર થયો હોવાથી તેઓ સંતુષ્ટ હતા. ત્યાં તો જાણે પુત્રવધૂ કરી હોય તેમ ઉત્સવ મનાવવામાં આવી રહ્યો હતો. દ્વારકામાં શ્રી કૃષ્ણનો વિવાહ પ્રસંગ આ રુક્મિણી-કલ્યાણ ઉત્સવનું વર્ણન કરવું શક્ય નથી.

 જો પૂજા ભક્તિપૂર્ણ હોય, જો તે પ્રેમથી ભરેલી હોય, તો તે ઉપાસકને ઉપાસકની નજીક લાવે છે. પૂજાથી અલગ પડે છે. જીવિકા એ પરમાત્માનો અંશ છે, તેનો સેવક છે એવું વિચારવું યોગ્ય છે, પરંતુ શ્રુતિ, પરમ ભગવાનનો અવાજ કહે છે કે 'દ્વા સુપર્ણ સયુજા સખાયો'.

  સત્રાજિત દ્વારકામાં પ્રસિદ્ધ સૂર્ય ઉપાસક હતા. તેમની નિરંતર વફાદારી, સતત ઉપાસના, અડગ ભક્તિએ તેમને ભગવાન આદિત્યના મિત્ર બનાવ્યા. આદિત્ય મંડલાધિદેવનો મિત્ર, પૃથ્વી પર રહેતો માણસ - સમજવું અઘરું છે, પણ ભક્તિ હોય તો ક્યાં દૂર રહે. જ્યારે નિખિલ બ્રહ્માંડ નાયક પણ મનુષ્યનો પુત્ર, મિત્ર, સેવક બની શકે છે તો સૂર્યાધિદેવ તેમની પૂજા કરીને મિત્ર કેમ ન બની શકે?

સત્રાજીત માટે ભગવાન સૂર્ય બહુ દૂર ન હતા. તેઓ માનતા હતા કે તેઓ પૂજા સમયે શશિવર્ણ, ચતુર્ભુજ નારાયણની નજીક આવે છે, વાત કરે છે, પૂજા સ્વીકારે છે. આ માત્ર સત્રાજીતની કલ્પના નહોતી. ભગવાન ભાસ્કર તેમનાથી પ્રસન્ન થયા, તેમણે એક દિવસ સત્રાજિતને વિનંતી કરી અને સ્યામંતક મણિને તેમની પ્રેમ ભેટ તરીકે આપી અને કહ્યું- 'આને મારું સ્વરૂપ સમજો. તેની પૂજા કરવી જ્યાં આ રત્નની પૂજા કરવામાં આવશે, ત્યાં કોઈ રોગચાળો નહીં હોય, કોઈ અનિષ્ટ નહીં હોય. આનાથી રોજના આઠ લોડ સોનું બહાર આવશે. પરંતુ તેને કાળજીપૂર્વક અને પવિત્રતાથી રાખો' - સત્રાજીતે આદરપૂર્વક રત્નને દેવતાના અર્પણ તરીકે સ્વીકાર્યું અને તેને તેના ગળામાં બાંધ્યું. જ્યારે સત્રાજિત તે કિંમતી પથ્થરને ઉગતા સૂર્યની જેમ પોતાના ગળામાં બાંધીને શહેરમાં પરત ફરવા લાગ્યો ત્યારે લોકોએ વિચાર્યું કે ભગવાન સૂર્ય ખરેખર પૃથ્વી પર અવતર્યા છે.

 ' દેવદેવેશ્વર નિખિલ લોકારાધ્યા શ્રીદ્વારિકાનાથ! ભગવાન સૂર્ય તમારા દર્શન કરવા આવી રહ્યા છે' - ઘણા યુવાનો એક સાથે દોડી આવ્યા અને તેઓએ શ્રી કૃષ્ણચંદ્રને કહ્યું- 'તમે શંખ, ચક્ર, ગદાના સાક્ષાત નારાયણ છો. મનુષ્યોમાં માનવી હોવાને કારણે આપણે યાદવોમાં છુપાયેલા છીએ, પણ જગતના નેત્રદેવે તમને ઓળખ્યા છે.સૂર્યદેવ ગમે તેટલો પોતાનો મહિમા ઘટાડી નાખે, પછી ભલે તે ગમે તેટલો સૌમ્ય બને – તે કેટલી હદે બનશે. તેઓ દ્વારકાધીશના દર્શન કરવા આવી રહ્યા છે, તેથી તેઓ શહેરમાં આવે તો કોઈ દુર્ઘટના થવાની સંભાવના નથી, પરંતુ તેમનું સ્વાગત કરવું જોઈએ.

 'આ ભગવાન આદિત્ય નથી' શ્રી કૃષ્ણચંદ્ર હસ્યા અને બોલ્યા- 'તે સૂર્યદેવના ભક્ત સત્રાજિત છે.

 (અનુક્રમે)

 *જય રાધે-કૃષ્ણ*