ઢાળ : અમ દેશની આર્યરમણી
ઢાળ : અમ દેશની આર્યરમણી
ઢાળ : અમ દેશની આર્યરમણી
ઓખાધરે મોગલ ઉગીને , ગણકી ગોરવિયાળે માઁ
કડી જઈને કપટીને , ઢોલીયેથી ઢાળે માઁ
પાયે બાદશાને પાડી , એ ભગુડે ચોર અટકાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
સાત સંગે ખોડિયારને , મામડને કરતી મહેરને
અમૃત ઘડો પાતાળથી આણી , ઉતારે વિરના ઝેરને
ત્રણ ધરા એ ગંગા સમા , પારણા સૂના માઁ ઝૂલાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
દલડુ માતા દેવલનુ , ચોટ્યુ નહી સંસારમા
પાણી ગંગાના પાઈને , વેગડની કરતી વાર માઁ
સમરાંગણમા સોલંકીનુ , શીશ છેડામાં સમાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
સાંખડા નરાને સોણલે , હિંગળાજ માઁ હાંકલો કરે
વડલે કાઢી એ વરુડી , સાતમે દાડે શ્વાસો ભરે
નવલખા દળને નવઘણા , પાણી જે પીવડાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
સિંહણ બની સરધારમા , માઁ જીવણી બાકર મારતી
માફી એ શેખલો માંગતો , તુજ માઁ એને તારતી
ઝાંપે તારા દીવડા ઝળે , સરા જાહેરમા સમાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
ચોર્યાસી એ સાંકળાવાળી , હરજોગની દેતી હાકલા
મહેલે કુતુબને પછાડી , દિધા માંડલિક દાખલા
બાર વહાણને બચાવ્યા , ધરા સુરતની ધુણાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
સોયા બાટીને સાત છે, કરમાઇ પીઠડ કાત્રોડ માઁ
સુંદરી શિહોરી ભીંચરી , રખાઇ રમે માત જોડમા
સાત દેતી સોનામહોરને , ઓતરે ટીડ ઉડાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
બલદાણે બાળાપણમા , આહિરને પરચા આપ્યા
મચ્છુ કાંઠે બ્રહ્મચારણી , હોલમાએ વ્રત જાપ્યા
ગઢ જૂને બની ગીધ ને , ચાંખડા નરાને બચાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
ત્રાપુ ભરી હાલી તળાજે , નાશ કરવા નાગબાઇ
ઉડી આવી આકાશમા , કચડવાને કાગબાઇ
ધાર પર નઝરુ ધરી , સંગે બેનડીયુ સમાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
હરપાલની દેતી હાંકલા , હિંગળાજે જાત્રા હાલતી
ચાંપલ જોડે સાવજને , જેમ બળદીયો જાલતી
રેખા દોરતી રક્ષણી , એ આણ ખોડાઇમા આપતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
ઉદા વાચાને સૂરજ ઉગ્યો , રાજલનો રાસ ગમ્યો
અશ્વને સજીવન કર્યો , નિહાળી પૃથ્વી નમ્યો
દિલ્લી તણા એ દ્વારમા , અકબરને એ થડકાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
કરણી ભેળે મેહા કિનિયા , સાત સુવાપે આવિયૂ
દેવલના ભાંગ્યા દુઃખને , દેશનોકને દીપાવિયૂ
આરતી ટાણે રોજ આવી , આજે પણ ઓળખાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
બાપલ દેથાને બુટને , બહુચરે બપિયો ડામિયો
બલાડ સંગે એ બાલવી , અંગે કરે દૂર ખામિયો
ચોખાને કાઢી ચૂંદડી , અરણેજે વડને સુકાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
થાકને ખાવા થાનકે , ધરા દેવળીયે દેહ ધર્યા
જીભેથી તેં જાનબાઈ , કપટીને આંધળા કર્યા
હતા ઘર હયાતમા , એ શ્રાપ દઈ ઉથલાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
બાબરીયાતે સાંઈ નેહડી , અશ્વ આંખે ભાળતી
વિકટમા એભલ વાળાને , એ હૂંફ દઈ ઉગારતી
કોઢ કાળુને કાઢિયા , બોલથી અણાને બચાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
જાલુ દેવલ ને જીવણી , બાયાં બોઘાને બારણે
તાત કાજે લઇ ટેકને , કેવી રોઝની રક્ષા કરે
પત્થર કરી ભૂપને બાવીસુ , હવનમા હોમાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
ખમ્મા કીધી ખમકારને , કળ્યો નહી કામબાઇને
માંગણી હિણી એ મેલતો , ભાગ્યો થાળ જોઇ આઇને
ઓતર બારીએ ચેતવ્યો , બાર વરસે એ બળાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
શ્વાસથી સમદર સુચે , એને ઓઢણા આ આભના
પૃથ્વી સમા આ પાથરણા , છે સાંકળા શેષનાગના
ભૂપત કહે માઁ ભાણને , થોડી ઘડી જે થંભાવતી
નવલાખુ રમવા નેહડે , ઉજળે ચારણને આવતી !
રચના : આહીર ભૂપત ભાઈ જળુ
ગામ : નવાગામ (સરધાર) તાલુકો રાજકોટ
Mo. 80000 55255
